هنگامی که دریاسالار پری در سال 1824 به سمت دایره قطب شمال رفت، خدمه خود را با غذای کنسرو شده نگه داشت.
ظاهراً یک قوطی فلزی کوچک گوشت گوساله کباب شده مصرف نشد زیرا 114 سال بعد در موزه پیدا شد.
دانشمندان کنجکاو آن را باز کردند و تصمیم گرفتند کارایی فرآیند کنسرو کردن را بررسی کنند.
آن‌ها آنقدر شجاع نبودند که خودشان گوشت گوساله را امتحان کنند، اما موش‌ها و گربه‌هایی که از شرکت در جشن 114 ساله لذت بردند، نه تنها زنده ماندند، بلکه رشد کردند!
اگرچه قلع خورده نمی‌شود، اما مقادیر کم آن حل میشود و در نتیجه غذای آلوده ایجاد میشود.
این همچنین به معنای امکان تشکیل حفره های میکروسکوپی است که از طریق آن باکتری ها می توانند وارد شوند و فرآیند کنسروسازی را تضعیف کنند.
در نهایت مشخص شد که آلومینیوم برای قوطی‌ها مناسب‌تر است، اما همچنان مشکل تعامل فلز با غذا را نشان می‌دهد.
اکنون شیمیدانان وارد تصویر شدند و دریافتند که یک رزین اپوکسی ساخته شده از واکنش بیسفنول A با اپی کلروهیدرین برای ایجاد سدی عالی است.
که در برابر گرما و فشار زیاد استریلیزاسیون پایدار است، در صورت فرورفتگی قوطی ترک نمی‌خورد و به خوبی می‌ایستد. به اسیدیته متفاوت غذاهای مختلف.
رزین های اپوکسی عملکرد تحسین برانگیزی داشتند، اما ترک ها، به بیان واقعی، در اوایل دهه 1990 ظاهر شدند.
در آن زمان تکنیک‌های تحلیلی برای تشخیص مقادیر بسیار کم BPA توسعه یافته بود و مهم‌تر از آن، اثرات هورمونی این ماده شیمیایی با تأثیرات آن بر تکثیر سلول‌های سرطان سینه کشت‌شده نشان داده می‌شد.
در سال 1995 محققان دانشگاه گرانادا در اسپانیا تعدادی از غذاهای کنسرو شده را بررسی کردند و متوجه فعالیت استروژنی در نخود، کنگر فرنگی، لوبیا سبز، ذرت و قارچ شدند اما در مارچوبه، قلب نخل، فلفل یا گوجه فرنگی مشاهده نشد.
